Same same, have? No have.

En jawel, de dag is aangebroken dat onze fantastische reis ten einde is gekomen. Voor we met het melodramatische gedeelte beginnen doen we nog even verslag van de laatste weken, want het is nog niet helemaal klaar; we zijn nog steeds in THAILAND! Na een vermoeiende reis vanaf Siem Reap, kwamen we (met tussenstop in Bangkok) aan in de hemel op aarde; Koh Tao. Dit kleine eilandje aan de oostkust was onze eerste stop. Ons hotel lag in een zogenaamde paradisezone en ondanks de verwende ladyboy aan de receptie, was het inderdaad aardig paradijselijk. We hadden het meest prachtige uitzicht vanaf het "infinity-edge" zwembad en restaurant en de kamers waren fantastisch. In Koh Tao was het dus voornamelijk de bedoeling om zo weinig mogelijk te doen, maar avontuurlijk als we zijn, vonden we het de volgende dag toch nodig het eiland maar eens te gaan ontdekken. Dit deden we op de meest gebruikelijke manier, namelijk per scooter: "dit ga ik echt niet tegen m'n ouders zeggen hoor, die zien gelijk hele ongelukken voor zich en ik kan echt wel scooterrijden." Dit bleek voor sommigen *uchuchbarbarauch* toch iets lastiger dan gedacht. Nu is de infrastuctuur op het mini-eilandje toch al niet helemaal zoals de Nederlandse snelwegen en dus hadden we misschiende 4wd's die je veel zag, iets serieuzer moeten nemen, maar wij zijn avontuurlijk dus wij willen een scooter. De eerste dag was het prachtig, we toerden een beetje rond, gingen naar het centrum en hingen bij het strand. De volgende dag wilden we echter een hele rondtocht maken, waar we concludeerden dat sommige wegen ook uit zand bestaan, gewoon alleen zand. Toch moesten en zouden we bij het hoogste viewpoint van het eiland komen en daar was het nu net Fraser Island waardig. Moedig hadden we de zandtocht afgelegd en kwam daar eindelijk weer asfalt in zicht. Remy en Jelmar bereikten dit punt als eerste en reden omhoog, Barbara was iets te enthousiast om asfalt te zien en maakte een soort Tom Cruise-achtige snoekduik van de scooter toen ze de bocht verkeerd inging. Geheel met dramatisch geschreeuw kwamen de jongens toegesneld om de schade vast te stellen; een sneetje in de teen. Gezien we iets ongeruster waren over de conditie van de scooter en wat er anders van ons geld zou overblijven deden we een aantal pogingen de scooter overeind te duwen, om vervolgens opgelucht te concluderen dat na wat babydoekjes ook deze er nog spik en span uitzag. We besloten het viewpoint te laten voor wat het is en maar lekker te gaan snorkelen. Gelukkig kwamen we toen uit bij een van de mooiste baaien van het eiland; Hin Wong Bay, dus dat maakte een hoop goed. De volgende dagen in Koh Tao waren onwijs relaxed, gevuld met zon zee en strand en natuurlijk ladyboyshows. Deze zeer vrouwelijke mannen, hadden een repertoire vol Beyonce, Britney Spears en Jlo nummers dus na heel veel gezeur stemden de jongens in om toch maar eens zo'n show te bezoeken, waar we uiteindelijk de tijd van ons leven hadden. Na het prachtige Koh Tao was het tijd voor Koh Samui, een iets groter eiland (met McDonalds YES) onder Phangan. Ook hier bestonden onze dagen uit zon zee en strand, maar ook uit lekker toeren op de scooter en alle prachtige stranden en bezienswaardigheden langs. We kwamen langs het prachtige Silver Beach, waar je je zonnebril meer droeg voor het zand dan de zon, bezochten the butterfly garden, de watervallen, voerden olifanten banaantjes en knuffelden met babytijgers. 's Avonds liepen we over de strip op zoek naar leuke barretjes en aten we in gezellige restaurantjes. Ook bezochten we de befaamde en beruchte grandmoter en grandfather rocks. Deze toeristische trekpleister bestaat uit twee rotsen in de vorm van een Asian-sized piemel en een enorme gleuf. Dit leverde zoals verwacht dus een hoop giechelende Aziaten en schunnige foto's op. Na dit culturele uitstapje wipten we nog even langs bij five island beach, waar wij toch echt 26 eilanden telden, maar hey we houden het maar op een misverstandje bij het vertalen. Na Koh Samui was het tijd voor sin city; Phuket. Vanaf dit gedeelte is het misschien een beter idee dat u kleine kinderen even achter de televisie plant, zodat u later geen genante vragen hoeft te beantwoorden zoals: "Mama, hoe krijgen ze daar dan pingpongballetjes?" Want ja, zo erg was het. We zaten, zoals Mis(ter) Moskito ons vertelde, middenin de chickenfarm van Patong en op kruipafstand van de beruchte Bangla Road. Gelukkig hadden we wederom een prima hotelletje waar we af en toe even bijkwamen van de culturele hoogstandjes in Phuket. Overdag toerden we wederom rond en bezochten we the Big Buddha, die inderdaad echt absurd groot was en heel hoog lag wat spectaculaire uitzichten opleverden. We kwamen stomtoevallig onze Zweedse vriendinnen weer tegen en dineerden gezellig bij de avondmarkt. Oke, we winkelden daar ook. Die avond was het tijd voor een goed feestje dus op naar Bangla. We besloten eerst rustig een drankje te doen, maar kwamen al snel tot de conclusie dat je daarvoor niet op de goede plek bent. Rustig een drankje doen ging namelijk niet erg makkelijk als er een halfnaakte dame(?) op je tafel staat te dansen en haar billen in je neus duwt. Als onze buren vervolgens met briefjes geld wapperen en ze daar tegenaan begint te rijden, is het eind al helemaal zoek. We besloten de drankjes te laten voor wat het liepen weer een stuk door. Op straat worden je verschillende shows aangeboden, waaronder een pingpongshow. We willen adviseren dit niet te googlen, maar gewoon genoegen te nemen met onze discrete uitleg. Een pingpongshow is een show waarbij een dame op een podium pingpongballetjes uit haar flamoes tovert. Ondertussen zijn we op het punt aangekomen dat de pingpongballetjes ons nog niet eens het meest afschrikken. Zodra je namelijk dingen voorbij hoort komen als 'swamp eel', birds en frogs, is de uitdrukking op je gezicht waarschijnlijk onbetaalbaar. Deze shows hebben we verder dus maar links laten liggen, dus jullie kunnen allemaal weer opgelucht ademhalen! Nadat we ons door een jungle van leguanen, apen en ladyboys waarmee je op de foto kon hadden heengeworsteld, kwamen we aan bij een gelukkig normale club zonder ladyboys of andere gekke Thaise dingen, waar we ons tot in de late uurtjes vermaakten. Vanaf Phuket planden we ook nog een dagje Koh Phi Phi. Helaas was het deze keer aan Remy om met een vervelende timing ziek te worden, dus vertrokken Barbara en Jelmar samen naar het eiland. Onder leiding van tourguide Tony, een grappig mannetje met de schelste stem ever, bezochten we de Phi Phi eilanden en haar prachtige stranden, zoals Maya Bay, een van de locaties waar de film 'the Beach' (met Leonardo Dicaprio) is opgenomen. Dit alles gebeurde met de speedboot, en geloof ons, dit was inderdaad een speedboot. Half vliegend en stuiterend over het water deden we een paar schietgebedjes en gelukkig stonden we aan het einde van de dag weer veilig aan wal. Helaas was het hierna alweer tijd voor onze laatste stop: the mother of sin city's, Bangkok. Geheel in backpackerstijl hadden we toen we aankwamen in Bangkok nog geen idee waar we heen moesten, en toen het mannetje dat hotels aanbood op het vliegveld over prijzen begon van 100 euro per nacht zeiden we snel dat we er over na zouden denken en spurtten weg. We doken toen maar snel een taxi in en vertrokken naar Khao San road, waar de meeste backpackers zich op schijnen te houden. Gelukkig vonden we uiteindelijk zonder al te veel problemen een mooi hotel. In Bangkok zijn de shoppingmalls een strijd aangegaan met de tempels, het was niet helemaal duidelijk wie er nou heeft gewonnen, er waren er in ieder geval bizar veel van. Uiteraard vulden we de meeste van onze dagen met deze bezoeken, oa de indrukwekkend grote Reclining Buddha, een liggende boeddha van goud die een metertje of 40 lang is. We bezochten Chinatown, de floating market, en ons hoog(s)tepunt was het bezoek aan de Skytower. Hier is een deel van de film 'the Hangover 2' opgenomen, en het uitzicht was echt fantastisch. Zo kun je ook goed zien hoe groot Bangkok is. Waar je ook kijkt, in alle richtingen, strekt de stad zich tot in de horizon uit. Natuurlijk is het nachtleven ook hier erg leuk, en kom je de gekste mensen tegen. We hebben ook nog een paar dagen doorgebracht met onze zweedse vriendinnen, maar daar hebben we helaas eergisteren al afscheid van genomen. Nu zijn ook wij helaas al bij ons laatste dagje aangekomen. We vonden het een fantastische reis, en hebben met plezier verslag uitgebracht van onze avonturen en ook met plezier jullie reacties gelezen. Dus zeggen we nu: thank you mate, terimah kasi, cám on, aw khon chiran, khawp khun khra(p)!