Tôi o dây thich lam!
Blijf op de hoogte en volg Barbara Remy Jelmar
24 April 2013 | Vietnam, Hoi An
Na alle massages, surflessen, apa kabars en yogalesjes was het tijd voor ons volgende avontuur; op naar Vietnam! Op 12 April vlogen we vanaf Denpasar naar Singapore, om vervolgens twaalf uur op onze volgende vlucht richting Hanoi te wachten. De dag van tevoren kwamen we er overigens pas achter dat het misschien handig was een visum te regelen gezien wij, in tegenstelling tot onze Scandinavische bovenburen, niet in aanmerking komen voor een visa on arrival. Stress alom, maar toch gelukt. Nog steeds danken we God op onze blote knieën voor het bestaan van de Lonely Planet,want die heeft ons al in heel wat lastige situaties gered. Toen wij twee dagen later aankwamen in Hanoi stond er al een auto van het hotel op ons te wachten met daarbij een druk telefonerend dametje. Eenmaal onze tassen ingeladen, kwam de politie onze kant op om vervolgens onze chauffeur uit de auto te sleuren. Ietwat nerveus zaten wij achterin de auto ons af te vragen wat er in hemelsnaam gebeurde. Toen wij uiteindelijk toch maar door het dametje weg werden gebracht kwamen we niet bij ons hotel, maar een soort bouwval aan waar we 'please two minutes' even moesten wachten. Geschatte wachttijd betrof uiteindelijk zo'n 30 minuten en de sfeer in de auto zat ongeveer op -10. Gelukkig kwam daar onze chauffeur vanaf de snelweg aangerend (je weet wel, diegene die was meegenomen door de politie) en zo'n twee uur later waren we helemaal klaar om naar het hotel te gaan, joepie. De eerste twee dagen gebruikten we om bij te komen van de vlucht en was het de taak aan Barbara om even helemaal goed uit te zieken, in plaats van dat halve gedoe. Met hotelarrest zat zij dus een hele dag op de hotelkamer, geen pretje als je net in een nieuwe stad bent. Gelukkig konden we de volgende dag -wederom volgepropt met paracetamol- eens goed Hanoi verkennen. En er was aardig wat te verkennen, allereerst de taal. We bedachten dat het net zoals op Bali leuk was ons te verdiepen in de taal, we kochten dan ook vol goede moed een Vietnamees woordenboek en gingen aan de slag met alle basics. Nu is 'dank je wel' al bijna niet uit te spreken, dus probeerden we het 'hallo' maar eens onder de knie te krijgen wat ironisch geoeg; xin chào is. Honkie tonkie-achtiger kan je het je bijna niet voorstellen. Het vervelende is ook dat als je het verkeerd uitspreekt xin chao ook rijstsoep kan betekenen.. Wij hebben dan ook al heel wat Vietnamezen een vriendelijk gemeend rijstsoepje toegewenst. Gewapend met woordenboek gingen wij richting het Hoan Kiem lake. Vantevoren werden wij gewaarschuwd voor alle scams die daar plaatsvonden, waarbij blanke toeristen werden meegelokt naar barretjes en een rekening onder hun neus kregen van 100 dollar, dus we hadden er zin in. Gelukkig is het verhaal van het meer zelf wat mooier en gaat over een magisch zwaard van de voormalige keizer die een schilpad op een dag afpakte, na het winnen van de oorlog om het vervolgens terug te geven aan zijn goddelijke eigenaren. Het verhaal gaat dat er nog steeds een reuzeschilpad in het meer zwemt en dat het geluk brengt, mocht je hem zien. Na dit rondje meer, was het tijd voor het Hoa Lo Prison Museum, een oude gevangenis omgebouwd tot museum wat vertelt over de tijd van de Franse kolonisten en de latere tijd waarin Amerikaanse krijgsgevangen werden vastgezet. Eerst kregen we afschuwelijke voorbeelden te zien van hoe de Fransen de Vietnamese opstandelingen behandelden, gevolgd door beelden van de prachtige tijd die de Amerikaanse krijgsgevangenen in het "Hanoi Hilton" hebben doorgebracht. Kerstdiners, basketballen in de tuin, post van familie en zelfs souvenirs bij het verlaten van de gevangenis; het was volgens de Vietnamezen een waar paradijs. Zo zie je maar weer, dat de geschiedenis altijd subjectief is. De dag sloten we af met een Waterpuppetshow in the Old Quarter, een traditioneel Vietnamese kunstvorm in de traditie van het bekende Chinese schaduwtheater. Het was eigenlijk gewoon heel schattig en niet echt uit te leggen, behalve dat het dansende houten poppetjes op het water zijn, die een verhaal uitbeelden over de Vietnamese cultuur en geschiedenis. Google it! Daarna was het tijd voor een van de hoogtepunten in onze reis; Ha Long Bay! We vertrokken 's morgens vroeg vanaf Hanoi, om vier uur later in Ha Long City aan te komen en op de boot te stappen om richting een van de zeven huidige wereldwonderen te varen. Onze tourguide heette Kong, waardoor hij automatisch de bijnaam King Kong kreeg en hij hield erg veel van praten. Gelukkig hield hij ook van apart lachen, waardoor wij ook weer konden lachen gedurende zijn verhaal over de geschiedenis van Vietnam. King Kong begeleidde ons naar de kamer op het prachtig mooie schip en daarna konden we genieten van een heerlijke lunch, met het meest fantastische uitzicht op de Ha Long Bay. 's Middags was hetook tijd voor een bezoek aan Ti Top Island, waar je een prachtig uitzicht hebt op heel Ha Long Bay, mocht je je geroepen voelen de tig duizend treden te beklimmen. Deze behoefte hadden we, alhoewel deze met elke tree steeds meer afnam. Gelukkig was het uitzicht van boven het dubbel en dwars waard! We genoten tijdens de trip nog van het Ti Top strand, het kayakken, ons fantastische diner en het hilarisch gefaalde squid vissen wat we met de hele groep later op de avond probeerden. De volgende dag brachten we een bezoek aan de zogehete Amazing Cave en eerlijk is eerlijk, hij was pretty amazing. Rond de cave lag ook de floating village, waar onder andere een basisschool en supermarkt zich permanent gevestigd hebben, samen met heel veel schattige kleine boothuisjes. Na deze geweldige ervaring, was het tijd voor onze volgende geweldige ervaring; namelijk de Sleeperbus richting Hue. In deze bus zijn geen stoelen, maar kleine bedjes waar je "slaapt", gezien de reis zo'n 13 uur duurde, maar ook de grond lag vol met locals die onderweg hier en daar even gedropt werden. Slaapt is tussen aanhalingstekens, gezien de chauffeur het nodig vond om gemiddeld zo'n 58 keer per minuut te toeteren en af en toe eens even op de andere weghelft het andere verkeer in te halen. Remy lag intussen fiveway te spoonen met een Australisch gezin, achterin de bus, waar plek was voor vijf bedjes naast elkaar. En Barbara en Jelmar stonden doodsangsten uit, gezien zij direct achter de chauffeur zaten/lagen. Eenmaal veilig in Hue aangekomen -ja echt-, bezochten we het grote Citadel, de keizerlijke tombes en de Chien Mu Pagode, de pagode van de Monnik die zichzelf in brand stak in protest tegen de regering van Ngo Dinh Diem. Deze foto werd later wereldberoemd, evenals zijn auto die achterin de foto te aanschouwen is en hier staat tentoongesteld. Dit alles deden we met onze drie scooterchauffeurs, onder leiding van Meneer Teo. Ook bezochten we een dorpje waar ze wierook maken en scheurden we door de rijstvelden. Omdat we het scooterritje zo leuk vonden, besloten we ook met de scooter van Hue naar Hoi An te trekken, een prachtige route via de Hoi Van Pass, waarbij we intussen nog het fishermanvillage, the elephant spring en Danang aandeden. Verbrand en met gevoelloze billen kwamen we aan bij ons hotel in Hoi An, waar we afscheid namen van Meneer Teo en zijn mannen. Hoi An vinden we een van de allerleukste steden in de wereld, omdat je je permanent in een soort Efteling gevoel waant. Het oude deel van de stad is bezaaid met kleermakers en eettentjes, waar je overigens ook hele lekkere taartjes kan eten. Eens in de maand is hier ook het zogehete Full Moon Festival, een avond waar het verkeer wordt stopgezet, de verlichting uitgedaan en de stad zich voorbereidt op duizenden kleine lichtjes, lampionnetjes en heel veel 'ooh's en aah's'. We hebben hier de hele avond rondgezworven en sloten de avond af met een drankje op een bootje aan de rivier en een hysterische Barbara aan het eind van de avond die tot nu toe al zo'n 62 Vietnamese kindjes heeft willen kidnappen of adopteren. Omdat we bij Yaly Couture twee pakken en een jurk hebben laten aanmeten, is het voor ons de hoogste tijd om naar de tweede fitting te gaan. Als jullie ons dus willen excuseren, er wacht custom made kleding op ons. Tam Biêt!
-
24 April 2013 - 08:41
Marjon Kok:
Wat een verhaal.....!!!Aan de ene kant doodeng en aan de andere kant onwijs gaaf,mooi,indrukwekkend.Dus deze kant wint,hahaha.Opnieuw: heel veel plezier en tot de volgende ,,nieuwsbrief".Dikke x,marjon en joop -
24 April 2013 - 08:59
Ingrid:
Wat een topverslag weer , heerlijk om de dag mee te beginnen! Liefs ! -
24 April 2013 - 10:51
Desiree:
Hallo lieve alledrie,
Het wordt steeds spannender de verhalen die jullie schrijven!
Superleuk weer om te lezen! Als je hier in dit kleine land zit, heb je totaal geen idee wat er zich aan de andere kant van de wereld afspeelt!
Heel erg leuk om alle spannende en avontuurlijke dingen weer te lezen!
Nog heel veel plezier en tot het volgende verslag!
Liefs desiree -
24 April 2013 - 11:18
Anouk:
Wat een leuk reisverslag weer, heb alle plaatsen opgezocht en het ziet er prachtig uit! Liefs en een dikke kus xxx Anouk -
24 April 2013 - 13:18
Bert:
Het is weer geweldig om allemaal te lezen en op te zoeken! Ben dan ook heel benieuwd naar de foto's. En natuurlijk naar de maatkleding! Heel veel liefs en natuurlijk rất nhiều niềm vui!
xxx, Bert -
25 April 2013 - 18:45
Ingrid:
Wat een leuke foto's! Vooral Remy en Jelmar achterop de scooter , die helmen staan jullie geweldig. En Bar.....geen koala's , maar ook geen Vietnamese lieve kleine kindjes meenemen aub ! ;-) -
25 April 2013 - 19:11
Carol Brand:
" Drie op reis" kan een dikke punt zuigen aan jullie verslag. Keep up the good work!! -
29 April 2013 - 20:19
Annemarie:
Weer super leuk om te lezen! Nu al jaloers op je jurk, Bar! Dikke kus! -
11 Mei 2013 - 12:27
Stef En Marjolijn:
Wat een geweldig verslag weer en wat leuk dat er nu ook foto's zijn. Zo beleven we nog meer hoe jullie het nu hebben. We kijken al weer uit naar het volgende verslag.
Nog heel veel plezier.
Marjolijn en Stef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley