We're not in Kansas anymore!

Daar is tie dan, ons eerste reisverslag! Nu we na zeven dagen Sydney een beetje gewend zijn en gesettled, kunnen we dan eindelijk even een korte introductie geven. Nou ja, kort, we hebben al genoeg gezien voor een trilogie ongeveer. Laten we beginnen bij het begin; de vliegreis. Eerlijk gezegd, keken we daar best tegenop, gezien de totale duur van de vlucht ongeveer 28 uur was. Toen wij het vliegtuig vanaf London instapten - de vlucht naar Melbourne via Singapore- waren deze zorgen echter als sneeuw voor de zon verdwenen. Dekentjes, kussentjes, koptelefoons, duizend films ter beschikking (op je eigen beeldscherm, jawel) en niet te vergeten de keuze menukaart en gratis drankjes waar wij de hele reis van konden genieten. Dit alles zorgde ervoor dat wij al ietwat relaxter in onze stoelen wegzakten. Al met al viel het voor ons dus best mee, als je niet meerekent dat we de vlucht naar Sydney gemist hadden omdat er drie (schattige) politiehonden eerst nog Barbara's tas moesten doorzoeken. Na wat hartkloppingen, zweet en drie keer flauwvallen had de aardige man bij de servicebalie met een klik op de knop een andere vlucht voor ons geregeld en in minder dan 3 uur waren we er: Sydney! Aangekomen in ons hotel met heerlijke bedden hebben we ons eerst geinstalleerd om vervolgens 's avonds the Opera House te bewonderen. Het is echt bizar om op een plek te staan die je alleen in boekjes en in films ziet en om op een plek zo ver weg van huis te staan. Na het advies van Nick (Jelmar's stiefvader), hebben we die avond gewoon een handjevol melatonine in onze mik gedouwd en we sliepen heer-lijk. Jetlag, wat is dat? We stonden de tweede dag vroeg op en besloten naar Bondi Beach te gaan. Nadat we ons ontbijt hadden genuttigd in Hyde Park -nog geen tien minuten vanaf ons hotel- namen we de bus naar Bondi om daar aangenaam verrast te worden door de leuke winkeltjes, mensen en het prachtige strand, want WAUW wat was dat mooi. De eerste duik van de reis is officieel gemaakt en ook zijn de eerste souvenirs gekocht, op het schattige marktje dat in een zijstraatje lag. Toen moesten we ons mentaal voorbereiden op Australia day. Wij dachten onwijs slim te zijn met onze hotelboekingen voor de eerste twee nachten, maar achteraf gezien hadden we daar beter drie nachten van kunnen maken. Zaterdag was namelijk de belangrijkste feestdag van het jaar: Australia day! En drie keer raden wat je dan niet kan vinden? That's right; een hostelovernachting. Na drie of vier hostels af te zijn gelopen, begonnen we toch ietwat in paniek te raken en ook de man van het hotel moest ons tot zijn spijt mededelen dat we niet konden 'extenden'. Toen zijn we op internet gaan zoeken en hebben we het eerste hostel genomen wat tot onze verbazing nog best veel plek had. En dat hebben we geweten. Toen wij uitstapten op station Kings Cross en naar buiten liepen viel ons op dat dit er toch wel iets anders uitzag dan ons geliefde CBD, waar we eerst zaten. Peepshows, tittybars, junks en zwervers, de hele mikmak. Bijna rennend aangekomen in ons hostel checkten we snel in bij de baliemedewerker. Die, zoals Jelmar vanmiddag tegen een passagier in de bus zei, er nogal 'baked*' uit zag. Nadat we de sleutels kregen van onze private dorm, gingen we vol goede moed de trap op en openden we onze kamer. En there it was; pure horror. De bedden mochten we zelf schoonmaken, gezien de stonede garnaal vergeten was onze kamer schoon te maken, de airconditioning -zoals de site dat aangaf- was een halfkapotte, stoffige ventilator en in de badkamer was een gevecht gaande tussen schimmel en spinnenwebben. Een gezellige bende dus. Gelukkig gingen we de dag zelf Australia day ervaren vol muziek, dans, eten en een bezoek aan het museum of Contemporary Art, afgesloten met prachtig vuurwerk op de Darling Harbour Bridge. Scheveningen, eat that! Het vuurwerk moet werkelijk tonnen hebben gekost, want my o my wat was dat fantastisch! Nadat wij onszelf gebombardeerd hadden tot ' poshpackers**', en een kakkerlak vingen in een Pringlesbus brachten we angstig de nacht door in ons horror hotel. 's Morgens zochten we onze toevlucht tot Bondi Beach. Helaas regende het de dagen erna en later bleek dat dit de voortekenen van een cycloon waren. We hebben die dagen rustig aan gedaan, we hebben Django Unchained gezien en zijn sushi gaan eten. (Dat hebben ze hier absurd veel, lucky Barbara) De dag erna hebben we uitslapen een nieuwe betekenis gegeven en zijn we flink gaan shoppen, heel slecht. Vandaag scheen de zon weer en zijn we naar Sea Life Sydney geweest, bizar om te bedenken dat alle haaien, waterslangen en kwallen "gewoon" aan de kust te vinden zijn. Dit werd ook continu door onze goedlachse tourguide aangegeven, die deed alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat de grootste natuurlijke vijand van de pinguin hier de huiskat- en hond zijn, omdat ze zich onder je huis kunnen nestelen. Remy is dolgelukkig omdat hij een Platypus heeft gezien en met al die waarnemingen konden we dolgelukkig -in de zon- naar Chinatown, waar we hebben genoten van enorme borden aziatisch eten voor de kleine prijs van nog geen 20 dollar in totaal. We aten hier overigens op aanraden van onze goede vriend John, een random Sydneybewoner die ons op straat aansprak en ons het volgende uur heeft doodgegooid met must-sees, tips en verhalen over Noord-Korea. De mensen zijn hier absurd aardig en vragen allemaal standaard ' hi, how are you?' wat voor lichtelijk genante situaties heeft gezorgd, gezien wij ons er met een simpele 'hi' vanaf maakten. Gelukkig leren we snel en zijn alle 'no worries mate' , 'gorgeous' en ' cheers' er al aardig ingeworteld. Tot zover ons reisverslag!

Cheers!

* = Stoned, onder invloed van drugs.
** = Verwende backpackers